СЛАВЯНСКИЕ СТИХИ
Русский - белорусский
А.С.Пушкин
Exegi monumentum
Я памятник себе воздвиг нерукотворный,
К нему не зарастет народная тропа,
Вознесся выше он главою непокорной
Александрийского столпа.
Нет, весь я не умру — душа в заветной лире
Мой прах переживет и тленья убежит —
И славен буду я, доколь в подлунном мире
Жив будет хоть один пиит.
Слух обо мне пройдет по всей Руси великой,
И назовет меня всяк сущий в ней язык,
И гордый внук славян, и финн, и ныне дикой
Тунгус, и друг степей калмык.
И долго буду тем любезен я народу,
Что чувства добрые я лирой пробуждал,
Что в мой жестокий век восславил я Свободу
И милость к падшим призывал.
Веленью божию, о муза, будь послушна,
Обиды не страшась, не требуя венца,
Хвалу и клевету приемли равнодушно
И не оспоривай глупца.
---
"Я ўзвысiў помнiк" (1987)
(пераклад Рыгора Барадуліна)
Узвысіў помнік я сабе нерукатворны,
Не зарасце к яму людская сцежка дзён,
Вышэй узнёсся галавою непакорны
За стоўп Александрыйскі ён.
Не, ўвесь я не памру — душа ў жаданай ліры
Мой прах перажыве, тлен не збаіцца пліт, —
I ў славе буду я, пакуль пад небам шчыры
Жыць будзе хоць адзін пііт.
Маё імя памкне ў прасцяг Русі вялікі,
I звыкне да яго, калі яшчэ не звык,
I горды ўнук славян, і фін, і покуль дзікі
Тунгус, і стэпаў друг калмык.
I доўга буду тым прыязны я народу,
Што лірай добрыя пачуцці абуджаў,
Што ў мой няўмольны век уславіў я свабоду
I літасць да нябог гукаў.
Пачуй, о муза, слова боскае з пашанай,
Не бойся крыўды ты і пра вянок не дбай;
Паклёп і пахвалу прымай з душой рахманай
I ў спрэчку з дурнем не ўступай.
#slavpoems #славстихи
